و آنچه از اردیبهشت ماند خاطره ی بیش نبود...

جشنواره تمام شد...

من تمامی فیلم ها را نتوانستم ببینم.کارگاه ها هم چون صبح ها برگزار می شد که اصلاً نباید فکرش را می کردم.با چند تن از دوستان که صحبت کردم همه از کارگاه های برگزار شده راضی بودند.اول یک خسته نباشید به همه !( یعنی برگزارکنندگان،شرکت کنندگان،داوران و تماشاچیان )

اما جشنواره:

نیمه پر جشنواره را همه می دانند چیست.به نظر من از نیمه خالی گفتن خیلی بهتر ست.

ما عادت کرده ایم به هم تعارف کنیم و این یعنی توقف...

* جشنواره عکس اردیبهشت :

1-     جشنواره عکس در سطح ملی نبود تا چه برسد آن را بین المللی بخوانیم.انتخاب عکس ها هیچ تفاوتی با سال های قبل نداشت.                                                                             

جشنواره عکس در 2 بخش برگزار شد. 

الف-  بخش هرمزگان:

      I- در این بخش نزدیک به نیمی از عکس های به نمایش در آمده جای سوال دارند.به این دلیل که اگر این بخش نام هرمزگان را یدک می کشد.و گویا دو بخشی بودن جشنواره عکس به این نکته تاکیدی داشته است.اما می بینیم.که خیلی از عکس ها می توانند هر کجا باشند.به عکس های لخت ساحلی که می تواند حتی شمال ایران باشد.فکر کنید! یا به آن کودکی که من به هرمزگانی بودن اش شک دارم... جالب اینجاست عکس های هرمزگانی ها چه از لحاظ موضوع و چه تکنیک در سطح بالاتری قرار داشتند.اما شاید غاز بودن همسایه یا اینکه چهره دموکراتی از خود به نمایش گذاشتن باعث شده بود.خیل عکس هایی که تاکید می کنم از کار بچه های اینجا پایین تر است به عنوان عکس های برگزیده انتخاب شود.

      II- دو مجموعه عکس هم بود.که تنها نکته مثبت آن پرداختن به مراسم های بومی بود.وقتی به اولین مجموعه برخورد کردم.عدم خلاقیت از یک سو و همتراز بودن خاکستری ها مرا به فکر واداشت.که نکند عکاس پسر خاله یکی از داوران باشد.                                         

ب- بخش خلاقانه:                                                                                                                 

      در بخش خلاقانه موضوع فرق می کرد.سطح کیفی عکس ها به جز دو یا سه تا از عکس ها بالا بود.به گونه ی که به آینده امیدوار شدم.عکس های روح ا... بلوچی، امیر مبنابیان، اصغر بشارتی، مسعود میرزایی ، ایمان رضایی (البته یکی از عکس هایش که برگزیده هم شد.) و ... بسیار خوب بودند.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ** جشنواره فیلم اردیبهشت :

1-  جلسه های نقد فیلم که من فقط توانستم در یکی از آن ها شرکت کنم.گواه این بود که هنوز ظرفیت   

      انتقاد پذیری در ما خیلی کم است.فیلم سازان در مواجه با انتقاد یا مظلوم نمایی می کردند.یا به شکل   

      احمقانه ی سعی در توجیه خود می نمودند و یا پاشنه قیصری خود را بالا می کشیدند.

2-     این که 47 اثر به جشنواره فیلم ارسال شود.دلیلی بر زنده بودن سینما استان نیست.بد نیست که بدانیم در بالیوود روزانه میانگین 3 فیلم تولید می شود.

3-     فیلم سازان شاخص این استان چه کسانی هستند که در دوره قبل حضور داشتند اما اکنون نیستند؟ البته معیار شاخص بودن تاثیر گذاری یا موفقیت در مورد چند نفر از آن ها صدق می کند؛ این را هم نمی دانم؟!

4-     بیاید از امروز تصمیم بگیریم اتود های خود را برای خود نگه بداریم و آن را تمرینی برای بهتر شدن خویش بپندارم.از دوستان و آگاهان  نظر و یاری بخواهیم اما آن را برای عموم ارایه نکنیم.

5-     اما آنچه در این جشنواره مرا شگفت زده کرد: فیش آی بود.که در همین دو سه روز آینده درباره آن می نویسم.