اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

اپی نوروزی

وبلاگ ابوذر نوروزی نژاد

وقتی رخت ها را ...

وقتی رخت ها را می شویی

به تو فکر می کنم

                 با این که می دانم زحمت بیشتر را ماشین می کشد

وقتی رخت ها را می شویی

            خورشید در چشمان تو خیره می شود

                                         و بال های پروانه گان بر تن سپید لباست

                                                                                      نقش صحرایی پر گل را می سازد

من با کفش های گل آلود

              از باران بهاری در صحرا

                                         به جستجوی برق پولک های مار می گردم

                                                                           تا بر چارقد صورتی ات دوزم

 

شنیده ام زنجیر ها را بریده بودند

                               و از دل تنهایی

                                         اژدها پیکری نیمه انسان

                                                     با دانه های سیاه

                                                                که به جای گندم

                                                                             بر زمین خشک

                                                                                     - آن سوی کوه –

                                                                                              سرود می پاشید

                                                                                                را با یک اشارت غرق ساخته ای

در تلاطم امواج دریایی فیروزه ای فام

                       همانگونه که رخت ها را در آب فرومی کنی

 

بر کنار درختی که میوه کم نداشت

                   مار در خود پیچیده ای را دیدم

                          

ادامه مطلب ...