خفته ام 

دیرگاهی چند میان پاره کاغذها 

                                        ( بر روان جویی) 

پر از بوی غم و اندوه و افغان 

مانده آژیر ماشین ها ... طنین هر روز به وقت بیدار باش 

ولی هرگز  

من بر نخواهم خاست 

                                                                                     ۱۳۸۵/۲/۲۹